Tot nog toe bestonden er geen specifieke bepalingen die het huurregime voor studentenhuisvesting regelden. Men moest dan ook, afhankelijk van de concrete omstandigheden, terugvallen op de Woninghuurwet dan wel het algemeen huurrecht. Het Vlaams Woninghuurdecreet zal hier verandering in brengen: vanaf januari 2019 zullen er een aantal specifieke dwingende regels gelden die studenten moeten beschermen in de rechtsverhouding met hun verhuurder. Wat de aspecten betreft die niet specifiek geregeld worden in het Decreet, blijft het algemeen huurrecht ook na 1 januari 2019 verder van toepassing.

De federale Woninghuurwet - die van toepassing blijft op de thans nog lopende huurcontracten - voorziet geen specifieke regels voor het overlijden van één van de contractspartijen: het overlijden van de huurder of de verhuurder maakt dan ook geen einde aan de huurovereenkomst. Het Vlaams Woninghuurdecreet maakt een onderscheid naargelang de huurder dan wel de verhuurder overlijdt.

Het stellen van een huurwaarborg is geen verplichting. Het is een recht dat aan de verhuurder wordt toegekend. Het biedt hem enige bescherming voor het geval de huurder zijn verplichtingen niet nakomt. In deze bijdrage zullen we de nieuwigheden toelichten die het Vlaams Woninghuurdecreet voorziet m.b.t. de huurwaarborg.

Heel wat huurcontracten worden afgesloten met meerdere huurders: echtgenoten, wettelijk samenwonenden, koppels die feitelijk samenwonen, een groep vrienden,… De federale Woninghuurwet voorziet geen bijzondere regels voor medehuur. In de praktijk geeft dit aanleiding tot heel wat problemen (bijv. individueel recht om op te zeggen?, bescherming?, omvang verplichtingen partijen?). Het Vlaams Woninghuurdecreet komt hieraan tegemoet en voert een specifieke regeling in voor medehuur. De Decreetgever maakt hierbij een onderscheid tussen enerzijds de zogenaamde “geïnstitutionaliseerde partnerrelaties”, met name de gehuwden en de wettelijke samenwoners, en anderzijds de feitelijke samenwoners (feitelijk samenwonende partners, maar bijv. ook vrienden die samen een woning huren om de kosten te drukken). In deze bijdrage zullen we de nieuwe regels toelichten.

Het wetboek van koophandel maakte een onderscheid tussen handelaars (“kooplieden”) en niet-handelaars. Dit onderscheid bepaalde de bevoegdheid van de rechtbank, het toepasselijke bewijsrecht en het toepassingsgebied van de faillissementswet. Het parlement keurde intussen de wet houdende de hervorming van het ondernemingsrecht goed, waarmee een centraal ondernemingsbegrip werd ingevoerd. Bovendien werd de rechtbank van koophandel omgedoopt tot de ondernemingsrechtbank. Deze wet is in werking getreden op 1 november 2018.

Vaak wordt er - ten onrechte- vanuit gegaan dat schade enkel geleden wordt door het rechtstreekse slachtoffer van het schadegeval. In geval van een fietser die wordt aangereden door een autochauffeur, en maandenlang in een coma zit alvorens te ontwaken en te herstellen, dan wel uiteindelijk sterft, zou dit betekenen dat enkel de fietser schade zou kunnen lijden of geleden hebben. Een schadegeval kan logischerwijze echter ook op andere personen, dan het slachtoffer zelf, inslaan.

Men zegt wel eens dat kinderen slapen als een roos. Eens je kinderen hebt, kan je er echter van op aan dat je nooit meer zal kunnen slapen als een roos en dus nooit meer volledige rust zal kunnen vinden, zeker in het geval deze minderjarige kinderen, besluiten om wat kattenkwaad uit te halen.

Het pand is een zakelijke zekerheid waarbij aan de schuldeiser (de pandhouder) het recht wordt verleend om, wanneer zijn schuldenaar (de pandgever) nalaat om de gewaarborgde schuld terug te betalen, zijn pandrecht uit te winnen en bij voorrang boven de andere schuldeisers betaald te worden uit de opbrengst van de verkoop van de met het pand bezwaarde goed. Het probleem met het pandrecht op roerende goederen was echter de verplichte buitenbezitstelling van het verpande goed: opdat het pandrecht tegenwerpelijk zou zijn aan derden, zoals andere schuldeisers van de pandgever, was het noodzakelijk dat de eigenaar als het ware werd onteigend en dat het verpand goed op materiële wijze werd overhandigd aan de pandhouder. Door de buitenbezitstelling was de pandgever echter niet meer in mogelijkheid het verpande goed zelf aan te wenden, te gebruiken of te exploiteren. Dit gegeven creëerde vooral een verregaand nadeel voor een pand op bedrijfsgoederen, nu deze bedrijfsgoederen de schuldenaar-pandgever net in staat zouden moeten stellen inkomsten te genereren om de gewaarborgde schuld terug te betalen. Het is onder meer dit praktisch nadeel dat de wetgever er toe heeft aangezet het pandrecht te reviseren. Met de langverwachte Wet van 1 januari 2018 voerde de wetgever dan ook een aantal nieuwigheden in betreffende het pandrecht, zoals de invoering van het Nationaal Pandregister.

Een vereniging van mede-eigenaars (“VME”) wordt op afzonderlijke punten al eens vergeleken met een vennootschapsstructuur. Een VME heeft immers eveneens organen met wettelijke bevoegdheden, ze heeft een ondernemingsnummer en voert een boekhouding. Een parallel is nochtans niet steeds aanwezig. Een raad van mede-eigendom (“RME”) is bijvoorbeeld geenszins vergelijkbaar met een raad van bestuur.

Naar aanleiding van de stakingen van de voorbije maanden wensten een aantal Belgische passagiers dan ook vergoed te worden, doch Ryanair weigert deze passagiers te vergoeden. In het geval van overmacht is de luchtvaartmaatschappij niet verplicht om haar passagiers te compenseren voor de vertragingen. Aangekondigde stakingen kunnen in hoofde van de luchtvaartmaatschappij echter niet beschouwd worden als overmacht en men is als luchtvaartmaatschappij aldus gehouden om de passagiers te compenseren voor vertragingen van minstens 3 uur (ten opzichte van de voorziene aankomsttijd), of als de vlucht geannuleerd werd en je hierover minder dan 2 weken voor de vlucht werd geïnformeerd. Test-Aankoop kondigde dan ook reeds aan juridische stappen te zullen ondernomen tegen Ryanair, na te hebben onderzocht welke procedure de meest aangewezen zou zijn.